Minke

 

Op 4 augustus verloren we onze lieve Minke in haar slaap. Ze was pas 2.5 jaar en onze eerste zelfgefokte hond uit het eerste nestje van Romy.

We kunnen het niet geloven dat ze er niet meer is.

 

 

Na een moeilijke keus uit zes teefjes mocht het groene bandje bij ons blijven en werd Minke. Ze had van die kleine kraaloogjes en werd al gauw Minkemuis genoemd.

Ze vond het heerlijk om met haar moeder op te groeien, ze werden echt een eenheid!

Toen mama dan ook haar tweede nestje kreeg, was ze helemaal verrukt van de pups en hielp ijverig mee met poetsen. Inmiddels was Bente bij ons komen wonen en ze werden dikke kameraden, samen heerlijk hollen in de duinen!

 

Bente mist haar nu ook erg aangezien Romy en Thara niet meer mee willen hollen.

 

Voor ons was Minke een reuze lieve, zachte knuffelhond, ze lag graag op schoot, onze eerste leo die dat mocht, ze was vreselijk bescheiden, drong zich nooit op , als er wat lekkers werd uitgedeeld wachtte ze tot ik het kwam brengen. Ook bij het uitlikken van de papborden van de pups, liet ze zich door de anderen wegjagen, wij zorgden dan dat ze ook aan haar trekken kwam.

 

Als onze kleinzoon kwam ging ze dicht tegen de box aan zitten, zodat hij aan haar haren kon trekken, ze liet alles toe! En vond het ook geweldig als hij kwam!

 

Haar specialiteit was wel tv kijken, in het begin de bevallings dvd en de pups, later ook programma’s met dieren en vooral  honden bij Ceasar Milan!

 

 

Nooit heeft ze iets gemankeerd en ineens is ze er niet meer. We gaan haar vreselijk missen, ze zit heel diep in ons hart! Lieve Minke, je was veel te kort bij ons, maar wat hebben we van je vreselijk lieve, zachte en vrolijke karakter genoten!